ΟΤΑΝ Η ΑΔΙΚΙΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΧΟΥΝΤΑ, ΟΤΑΝ Η ΑΔΙΚΙΑ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΓΕΙΤΟΝΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ο πολίτης που σέρνεται στο χώμα από τις δυνάμεις καταστολής, οι αγρότες που φοράνε χειροπέδες, η επέλαση νομοσχεδίων, αποφάσεων, διεθνών συμφωνιών που πατάνε στο σβέρκο με χάρη φασιστικής μπότας τους πολιτες, τα φερέφωνα της δημοσιογραφίας στα ΜΜΕ, η απαξίωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των αιτημάτων των πολιτών για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, παιδείας, σύνταξης, η κατά βούληση της εξουσίας τιμωρία φτωχών ανθρώπων που δεν θα πληρώσουν ένα εισιτήριο λεωφορίου και η επίσης βούληση ατιμωρισίας εκείνων που λήστεψαν και ληστεύουν κατ΄εξακολούθηση τη περιουσία του κράτους και των πολιτών, μας ωθούν να λέμε συνέχεια πως έχουμε χούντα κι όχι δημοκρατία.

Το πρόβλημα είναι πως ουδέποτε είχαμε δημοκρατία - υπό την έννοια εκείνου του ονειρεμένου πολιτεύματος όπου ο δήμος αποφασίζει τους αρίστους που θα φέρουν εις πέρας τα αιτήματά του και καταδικάζει τους άχρηστους, κλέφτες και υπονομευτές. Αν το σκεφτείτε, δημοκρατία ονομάζαμε το γεγονός ότι μπορούσαμε να εκλέξουμε με ένα χαρτάκι εκείνους που θα μας κυβερνούν και να έχουμε μια Βουλή. Και το θεωρούσαμε δημοκρατία γιατί μέσω των διαφόρων κυβερνήσων που είχαμε εκλέξει τσιμπολογάγαμε κάτι και τη βγάζαμε καθαρή. Η κοινωνική αδικία υπήρχε γύρω μας. Οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος αλωνίζανε. Οι νόμοι που μπορούσαν να ισοπεδώσουν τους αδύναμους και να τη γλυτώνουν οι δυνατοί κοβόντουσαν στα μέτρα τους συνέχεια. Ο φτωχοί και δυστυχισμένοι υπήρχαν. Οι φωνές που αντιδρούσαν και τους βουλώναν το στόμα υπήρχαν. Η έλλειψη κοινωνικού κράτους υπήρχε. Η ανισότητα στο τομέα της εργασίας, της σύνταξης, της παιδείας, της ιαττροφαρμακευτικής περίθλψης, της δυνατότητας εργασίας και όλο το υπόλοιπο πακέτο ασυδοσίας και κατάχρησης εξουσίας υπήρχε.

Αρχίσαμε λοιπόν να γκρινιάζουμε και να κουνιόμαστε από το λήθαργο μόλις όλα αυτά επεκτάθηκαν σε μεγαλύτερα στρώματα. Συνεπώς στα μυαλά μας μετατράπηκε σε χούντα η δημοκρατία μόλις οι πολλοί αρχίσαμε να βλέπουμε το αληθινό της πρόσωπο το οποίο ούτε καινούργιο είναι ούτε καινοτόμες σκέψεις φέρει. Η εξουσία και νόμους φέρουσα ίδια ήταν και είναι. Και είναι τουλάχιστον ύβρις να βάζουμε έναρξη χούντας το τώρα επειδή μας έτσουξε. Με την ίδια λογική και στην ίδια τη χούντα ενα μεγάλο μέρος του λαού την έβγαζε καθαρή με τις ταβέρνες να ξεκοκαλίζει τα μπριζολίκια, τα μπουζούκια να πετάει γαρδένιες, τις άδειες άφθονες για να κάνει δουλειές, τα τσάμικα χέρι χέρι με τους δικτάτορες και τις κυρίες να αντιγράφουν τα καπελάκια της Δέσποινας. Ενώ ένα άλλο μέρος ήταν στα μπουντρούμια και στο χώμα. Για εκείνους τους καλοζωισμένους πολίτες δεν ήταν χούντα ήταν παράδεισος. Οπως και για τους καλοζωισμένους μεταπολιτευτικους νεοέλληνες δεν ήταν χούντα ήταν δημοκρατία.

Η ουσία όμως είναι πως η επιβολή κράτους ανισότητας, αδικίας, απανθρωπων νόμων, και εκπαίδευσης των ανθρώπινων μυαλών στο να είναι σκλάβοι υποταγμένοι σε νόμους, κανόνες και καταστολές που θεωρούν υποχρέωση και καθήκον ήταν, είναι και θα είναι. Με παραλαγές τακτικών, πολιτευμάτων που μπορούν να ονομάζονται όπως γουστάρουν, ακόμα και δημοκρατία, και οι κατευθυνόμενοι πολίτες που από τη γεννήσή τους δεν είχαν ποτέ το δικαίωμα να σκεφτούν εκτός αυτών των νόμων, εκτός αυτής της υποχρεωτικής ζωής που μοιάζει ελεύθερη,  το μόνο που αισθάνονται είναι πότε τα λουριά να σφίγγουν περισσότερο και πότε λιγώτερο. Το λιγώτερο νομίζουν πως είναι δημοκρατία.

Οι δεκάδες αριθμοί που είμαστε από την ώρα που γεννιόμαστε, από το πρώτο αριθμό του δημοτολογίου, μέχρι το πιστοποιητικό θανάτου είναι υποχρέωση και όχι επιλογή. Τα σχολεία που στέλνουμε τα παιδιά μας και το τι τους διδάσκουν είναι υποχρέωσή μας δεν είναι επιλογή. Το σύστημα εργασίας που μας υποβάλλεται, οι εργασιακοί κανόνες, η πληρωμή των τάδε φόρων με τον τάδε τρόπο, η θρησκεία που πρέπει να έχουμε, οι νόμοι που θα επιβληθούν σε κάθε κίνηση που θα κάνουμε είναι υποχρέωση και όχι επιλογή. Η μόνη επιλογή που μας έχει δοθεί είναι να αποφασίζουμε ποιος θα τους επιβάλλει όχι πως....

Οπότε ναι σήμερα έχουμε χούντα. Γιατί και το δικό μας παιδί είναι άνεργο, και ο δικός μας ασθενής δεν έχει λεφτά να γιατρεφτεί, και ο δικός μας γέρος δεν έχει σύνταξη να ζήσει, και ο δικός μας άνθρωπος μπορεί να βρεθεί ξαπλωμένος στο έδαφος από τις δυνάμεις καταστολής, και όχι μόνο εκείνος ο δίπλα που βλέπαμε τόσα χρόνια αλλά ήταν παιδί άλλου θεού. Η δημοκρατία που είχαμε είναι ακριβώς ίδια με τη δημοκρατία που έχουμε. Απλά, μια και αποχαυνωθήκαμε εντελώς, δεν χρειάζεται καν να κάνει κολακίες ή διαπραγματεύσεις πλέον το σύστημα. Μπορεί να λειτουργεί εντελώς ερήμην μας. Αύριο με τους κατάλληλους νόμους μπορεί να μην χρειαστεί καν τη ψήφο μας. Οπότε τότε θα έχουμε μεταστροφή σε κανονική χούντα. Αλλά εκείνοι που θα βγάζουν λεφτά από τη κατάσταση, κι εκείνοι που θα μασουλάνε τα μπριζολίκια πάλι και θα πετάνε γαρδένιες, δημοκρατία θα την βλέπουνε.